„Miejsce i program koncertu gwarantowały z góry, że obecni będą się czuli u siebie, w mikroobszarze bezpiecznym od złowrogich sygnałów dtv i wszystkiego, co one symbolizują. Ale to, że słuchało się ze ściśniętym gardłem, że nikt chyba nie oparł się wzruszeniom - dokonało się dzięki muzykom i aktorom”

(KA), "Kultura Niezależna", nr 15 1983 - o koncercie z okazji rocznicy odzyskania niepodległości w kościele Ojców Dominikanów.

„Jednym ze znaczących akcentów obchodów Święta Niepodległości było widowisko w Teatrze Wielkim w Warszawie /.../ proste, nie natrętne edukacyjnie, głęboko wzruszające. I niezmiernie bogate w treści, nieocenione zwłaszcza dla pokoleń ludzi wychowanych w PRL”.

Ewa Solińska, Życie Warszawy, 1990

Spektakl przygotowany z okazji 200 rocznicy powstania Mazurka Dąbrowskiego, oparty na pieśniach, pełniących w różnych okresach naszej historii rolę hymnów narodowych, jak również odpowiednio dobranych tekstach pisarzy i poetów polskich oraz Jana Pawła II. Program zrealizowany we współpracy z zespołem instrumentalnym Concerto Avenna. Inscenizacja: Zbigniew Bogdański, scenografia: Liliana Jankowska.

Inscenizowany koncert, związany z rocznicą Konstytucji 3 Maja, oparty na pieśniach poświęconych temu wydarzeniu oraz fragmentach tekstu Ustawy Rządowej z roku 1791.

Na program składają się m.in. utwory Stefaniego, Kurpińskiego, Moniuszki, Knittla oraz popularne piosenki anonimowe.

„...słucham ze ściśniętym gardłem, patrzę z wilgotnymi oczyma - przez to namiętne umiłowanie wolności, wrodzone chyba każdemu Polakowi. We wzruszeniu, jaki mi taki program daje, odnajduję siebie jako rdzennego mieszkańca tej ziemi...”

Bohdan Pociej. Tygodnik Powszechny. 1983 - o koncertach związanych z Powstaniem Styczniowym
i Konstytucją 3 Maja w kościele św. Anny.

„...ta patriotyczna wieczornica niesie w sobie wiele treści poznawczych /.../. Hymny Polskie są idealnym programem edukacyjnym, z którym należałoby objechać wszystkie szkoły...”

Jacek Marczyński, Rzeczpospolita, 1997

Inscenizowany koncert pieśni Insurekcji Kościuszkowskiej, powiązany w całość wypowiedziami Naczelnika. Utwory wokalne i instrumentalne, związane z tym wydarzeniem, a wśród nich kilka skomponowanych prawdopodobnie przez samego Kościuszkę.

Inscenizacja i reżyseria: Ryszard Cieśla.

Przedstawienie związane tematycznie z odzyskaniem przez Polskę niepodległości w roku 1918. Piosenki „Sokoła”, Drużyn Strzeleckich, legionowe i ułańskie z okresu l Wojny Światowej, utwory muzyczne i teksty Ignacego Paderewskiego oraz wypowiedzi Józefa Piłsudskiego. Reżyseria: Zbigniew Bogdański, scenografia: Irena Gaj.

„Koncert poświęcony pieśniom Powstania Warszawskiego był przykładem niezwykle wyrównanego, wysokiego poziomu wszystkich wykonań /.../ całość miała zwartą, przemyślaną dramaturgiczną formę.”

Elżbieta Szczepańska-Malinowska, "Ruch Muzyczny", nr 23/1987

GDZIE SIERPIEŃ. Spektakl w rocznicę Powstania Warszawskiego w Starej Prochownii, 2.10.1995 r.

„Kolejne sceny spektaklu - rozwijającego się od ciemności ku jasności, od rozpaczy poprzez codzienność do radości zwycięstwa - mają walor obrazów, czasem konkretnych, czasem wyimaginowanych /.../. Reżyseria piosenek rodzajowych sięga do poetyki kiczu z wyrafinowaniem, z pełną świadomością efektu i dużym poczuciem humoru. Scenografia oszczędna, każdy rekwizyt ma wiele ról, bielizna na sznurze staje się po chwili firanką w oknie, a owa krata, tak widoczna na początku i obecna przez całą akcję, w końcu pada obalona, wznosi się sztandar a publiczność spontanicznie podrywa się z miejsc.”

Dorota Szwarcman. Gazeta Wyborcza, 1990 -  o spektaklu „My, Pierwsza Brygada”.

Inscenizowany koncert, oparty na pieśniach żołnierzy polskiej armii podziemnej i Szarych Szeregów z okresu okupacji hitlerowskiej i Powstania Warszawskiego oraz na utworach wokalnych współczesnych kompozytorów do tekstów poetów czasu wojny, uzupełniony fragmentami biuletynów Armii Krajowej, obrazującymi przebieg walk powstańczych. Reżyseria: Ryszard Cieśla.

Wieczór kolęd patriotycznych, pomyślany w ten sposób, że opowiada muzyką i dołączonym słowem wypowiedzi Maurycego Mochnackiego, Romualda Traugutta, Józefa Piłsudskiego, Stefana Starzyńskiego, Tadeusza „Bora” Komorowskiego i Jana Pawła II - dzieje naszego kraju od Powstania Listopadowego do czasów obecnych.

Inscenizacja: Marek Weiss-Grzesiński, reżyseria: Ryszard Cieśla.

„Najnowsze dzieło Filharmonii im. Traugutta warte jest szerszej niż obecna prezentacji. Z pewnością zainteresuje młodzież. Starsza wiekiem publiczność nie może natomiast ukryć autentycznego wzruszenia".

Ewa Solińska. "Życie Warszawy", 1997 - o spektaklu "Polskie Hymny".

Pieśni Powstania Listopadowego. Utwory skomponowane m.in. przez Franciszka Lessla, Karola Kurpińskiego, Fryderyka Chopina, Ryszarda Wagnera, Zbigniewa Preisnera oraz teksty Maurycego Mochnackiego.

„Dobrze zestrojone głosy, dobitna dykcja, podkreślone czasem ważniejsze słowo, wygrana pauza i dynamiczny niuans, sugestywne wejścia instrumentów, zmieniły w sumie znane pieśni w artystyczne, pełne osobistych znaczeń miniatury”.

Małgorzata Komorowska, nowojorski Nowy Dziennik, 1997 - o spektaklu ‚Polskie Hymny”

Pieśni Powstania Styczniowego. Koncert pieśni powstańczych oraz związanych z tym wydarzeniem utworów Chopina, Moniuszki, Wieniawskiego, Dunieckiego, Gintrowskiego, Kaczmarskiego, Łapińskiego, Sławińskiego, połączonych wypowiedziami Romualda Traugutta.

Pieśni Maryjne od Bogurodzicy do współczesnych oraz utwory organowe i altówkowe m.in. Ignacego Feliksa Dobrzyńskiego, Stanisława Moniuszki, Andrzeja Kurylewicza, Jerzego Derfla i Romualda Twardowskiego, połączone z wypowiedziami króla Jana Kazimierza, prymasa Stefana Wyszyńskiego i  Jana Pawła II.